فیلمی دغدغه داریه
کارگردانی الن بیشتر از اینکه بخواد از بازیگر بازی بگیره صرف قاب بندی و خلق تصاویر زیبا شده
بازی ماریون کوتیار طبق معمول استروتیپیک و اوون ویلسون و ریچل مک آدامز بشدت ضعیف بود.
هیچکدوم از بازیگرایی که نقش نویسنده ها و نقاش ها رو داشتن نگاه هاشون مثل نویسنده و نقاش و هنرمند نبود و این ضعف یه بازیگره
اما از فیلمنامه و قاب بندی های آلن خوشم اومد
در کل مفهوم و دغدغه فیلم درسته

تو دیدنش شک نکنین

واقعا لذت بردم از دیدن این فیلم

خیلی فیلم قشنگیه

Love 7/9.0